Vredig leven... Er is zoveel te zeggen, zoveel uit te leggen...'t Is nochtans simpel, eenvoudig voor ieder mens. Je kijkt naar binnen, vergeet je zinnen en beseft gewoon wie je daar ontmoet. Vooreerst jezelf, dat kan even pijn doen, het geweten spreekt een taal in wit en zwart. Wat pijn doet kan genezen, wat goed aanvoelt moet groeien, zo simpel is dat. Je beaamt dit, wil alles zien in wit en zwart, er is slechts die keuze als je vrij wilt zijn van zorgen. Zorgen komen van dromen, de wereld wiegt je in slaap en je blijft maar dromen, werkt je in de zorgen. Maar de tijd loopt, sneller dan je wil, zeker als je ouder wordt. En met de tijd groeit de angst, alsof het kouder wordt. Angst is de duivel, een teken dat je naar binnen kijken moet. De angst komt van buiten, je kijkt door bedampte ruiten... Je ziet aanval en verdediging, beiden noodzakelijk als je leven wil zoals je leeft. Geniet gewoon van elke dag, vergeet gisteren en denk niet aan morgen. Elke dag heeft zijn zorgen, maar die heb je in de hand. De rest zijn enkel gevolgen van zaken die je niet meer kunt veranderen. De toekomst is nog niet, voorspel jezelf geen verdriet in de toekomst om wat gisteren was. Je kan enkel "nu" zorgen voor een nieuw goed verleden als je dan toch nog wil denken aan 't verleden. Elke dag is nieuw, elke lente is nieuw, wees blij dat je die beleven mag.
Als je goed bij je naar binnenkijkt, ontmoet je ook nog iemand anders. Ik zou zeggen : een oude bekende : je ware zelf, je echte "ik". Die is totaal ongeschonden, puur en vrij, tijdloos en onveranderd. Je moet hem koesteren, weer leren kennen, je moet weer worden zoals hij. Dan zal je vrede leren kennen, eraan wennen, en gelukkig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten