Weten we nog over wat we praten als het over "geloof" gaat ? Er is alvast één tegenstelling die ik uit ervaring kan kaderen : GELOOF en ongeloof. De laatste tien jaar heb ik filosofie en theologie gestudeerd, priesterstudies, maar vrees niet, ik ben er niet ingetuind. Ik studeerde filosofie in Brussel, theologie in Brussel, Ars(Frankrijk) en Brugge. Zodoende heb ik drie seminaries gekend, erin meegeleefd, en gestudeerd voor de puntjes. Zelf was ik tezelfdertijd zeven jaar kloosterling, vier jaar in één klooster(Frankrijk), en een goeie drie jaar in één abdij in België. In een eerder schrijven stelde ik dat de waarheid niet te grijpen is : echter, hoe meer onwaarheid je bewust waarneemt, hoe dichter je bij de waarheid komt. Daarom ben ik heel blij dat ik kunnen studeren heb op latere leeftijd. Ik heb heel bewust veel onwaarheid gezien en beleefd, en ben dus dichter bij de waarheid gekomen. Ik wil vooropstellen dat de Bijbel mij nauw aan het hart ligt, en dat Christus in mij leeft.
Theologie, de opleiding in het seminarie en het kloosterleven hebben mij geleerd dat al deze zaken werkelijk niets met "geloof" te maken hebben, eerder met ongeloof. Als je gelooft, en je wil dit uitdragen, dan heb je helemaal geen verworven illusoire macht of verstand nodig. Achteraf bekeken ben ik bij het instituut kerk niet aan de bak gekomen. Ik vond er wat ik absoluut niet verwachtte, ik was ingetreden om een juist leven te leiden, ik was niet te nemen en verzette mij tegen machtsmisbruik van hen die het abnormale normaal vonden. Dit gaat over "ongelofelijk ongeloof". Een voorbeeldje : mijn persoonlijke biecht met mijn door het seminarie opgelegde geestelijke vader werd door diezelfde geestelijke vader doorgebeld naar mijn overste in het klooster, die daar gemakkelijk macht uit puurde tegenover mij, nochtans wetende dat biechtschending voor de kerk onmiddellijke excommunicatie betekent, maar dat lappen de geestelijken blijkbaar aan hun laars, de wetten gelden niet voor hun, enkel hun macht is belangrijk. Ik ben nog nooit zo gekrenkt geweest. Ik zou zeggen : biecht nooit ! Al wat je zegt kan tegen je gebruikt of misbruikt worden.
Wat de theologie betreft : je moet toch geen uitzonderlijk intellect hebben om het Woord Gods te begrijpen ? Als dat waar is, dan geloof je in een discriminerende God, een afgod die enkel houdt van "slimme" mensen. Ik heb theologen gehoord, héél knappe deskundigen, proficiat, maar dan vind ik theologie een gewoon vak zoals wiskunde. Ik heb geleefd bij iemand in 't klooster, die zichzelf een prima theoloog vindt, ik ook zelfs, maar geef mij maar een clochard om mee te leven, die is meestal een stuk aangenamer en eerlijker.
Het leven van Christus is héél simpel, hij vergaf en genas, maakte niemand angstig, en hield op een niet-wereldse manier van Zijn Vader en van de medemens.
Wat is het verschil tussen "geloof" en "ongeloof" ? Je levenswijze ! Dat is Christus komen brengen, dat is het Woord van God. Zijn Woord is zo simpel, zo vredig, iedereen begrijpt het zonder uitleg door demonen. Wees niet slim, maar gelovig !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten