Hel en Hemel

1. HEL

De hel is een egomenselijke constructie, ze bestaat gewoon niet, of voor hen die erin geloven : ze houdt ooit op te bestaan. De hel is geen absolute waarheid : je kan ze omzeilen mits je trouw bent aan bepaalde regels. Je bent er dus baas over : ze is een illusie, een afgod. Ze behoort tot de egoperceptie. Het ego ligt aan de basis van de afscheiding tussen de mensen. Het ego wil anders zijn dan de anderen, macht hebben over de anderen, de beste zijn. Maar het ego heeft geen macht, het is een door u zelfgebouwde illusie, het is het "wie je denkt te zijn of te willen zijn". Om macht en verschil mogelijk te maken gaat het ego gradaties scheppen, waardoor het mogelijk is te verschillen van de andere : het maakt goed, beter, best van "goed". Hetzelfde gebeurd bij tegenstellingen : goed-slecht, mooi-lelijk enz... Het ego zal daar ook gradaties in gaan maken. Dit is het verdedigings- en aanvalsmechanisme van het ego. Als voor het ego het opperste goed bestaat : de hemel, dan moet er ook het opperste slecht bestaan : de hel. Het ego kan geen kant op met het begrip "hemel", wel met het zelf geschapen begrip "hel". Je ego laat je de hemel en de hel zien, de hemel onbereikbaar, ongekend, en de hel het enige zekere alternatief. Daarboven plaatst het ego uw god, die onverbiddelijk oordeelt over u. Het ego put zijn macht over u uit het bestaan van de hel en je angst voor de hel. Slechts met je ego kun je de hel misschien ontwijken als je de regels volgt van hen die je beloven dat je uit de hel kunt blijven. De hel is gewoon een machtsmiddel van het ego en van het ego van bepaalde mensen die denken dat ze macht bezitten, macht die ze verkrijgen van goedgelovige mensen die zich aan hen vastklampen omdat deze personen regels hebben waarmee je de hel kunt ontwijken. De hel is dus enkel maar je geloof in je ego en in dat van anderen. Laat je ego vallen, bekijk de andere over hun ego heen en de hel is voor eeuwig verdwenen, en ook je slaaf zijn van die anderen. De hel bestond niet eens. Zelfs niet-gelovigen hebben angst voor de hel, juist omdat ze door hun ego en dat van anderen geregeerd worden.

2. HEMEL

De hemel is niet de tegenpool van de hel, anders bestond ook de hemel niet. Stop met denken in tegenstellingen : dit speelt in de kaart van het ego. Laat je ego los : vergeet waarin je verschilt van de andere. Ook de andere denkt door zijn ego dat hij van jou verschilt. In werkelijkheid zijn we identiek, meer nog, we vormen met zijn allen één identiteit : het Kind van God dat de Liefde en de Wil is van de Vader. Dit te weten, te proeven, is de hemel. De hemel is nooit weg geweest voor ons, en hoeft dus ook niet terug te komen, we zijn hem enkel vergeten. We zijn vergeten "wat" we zijn, we zijn enkel maar bekommerd over "wie" we zijn, wat ons helemaal uit elkaar trekt en de illusie "hel" mogelijk gemaakt heeft. De hemel is eeuwig voor "wat" ik ben : Gods gewilde  geliefde Kind. Je kunt de hemel op aarde waar maken : word weer het Kind van God, handel zo, en je zal de hemel proeven ! Is dat lastig ? Neen ! Zie dat Kind in de andere, dan zul je weten dat je dat Kind bent. Doodsimpel, het vergt een ommekeer in je denken, oké, maar dit is een zachte prijs zou ik denken.